«دل نوشته ها»

                                       ناخدا آشکار بود...

بلائی چــو طوفـــان بـــر دل نـــاخدا آشکـــار بـــود      خـدای عشـــــق نیـــز در دل نــاخدا آشکـــار بـــود

بلائی چو شب بی سحــر از آسمـــان دریا بپـــا بود      سکــان کشتی زتاریکی شب به ناخدا آشکار بــــود

از مــوج دریـــا درون کشتـــی هـــل هلــــه بـــــود      معجزه خدا آنشب بـرکشتیان کشتی چون آشکار بود

دلـــه بی تـــاب نـــاخدا زمـــوج دریــا غــرق بـــود      مــــوج دریــا به نـــاخدا ز دور چـــو آبشـــار بـــود

لنگر کشتی چو دله کشتیبان کشتی زنـــگ زده بود      اشکی از تمنـــا بـــر رخ نـــاخـــــدا آشکـــار بـــود

از حـــال نـــــــاخدا خدا هم چـــون بی خبـــر نبـــود      ظلمت شب آنشب از جهالت بــر ناخدا آشکار بــــود

ماه هم چو سیاهی شب قهر از نـــاخدای کشتی بود      آنهمـه فـــریاد نـــاخدا بر خـــدا چون آشکـار بــــود

خطـــا نرفت نـــاخدا چــون دلش بــا خدا یکی بــود       شــوق عشـــــق در دل بیکـــرانش آشکـــار بـــود

جــان فـــدای نـــاخدا کـــه بـــا خدا همـــراز بـــــود      نـــا امید مشد ناخدا چون مهار خدا آشکـــار بــــود

دلـــه سکـــاندار از دیـــده پــــر از خــــون بـــــود      لبخند عاشقاته زد نــــاخدا چون ساحل آشکار بـــود

کشتیبــــان کشتی چو عاشقان راه بیراهه رفته بود      نــاجی در طوفـــان بلا بـــه نـــاخدا آشکـــار بــــود

سقا هم در طـــوفان بلا چو ناخدا تسلیم قضــا بــود      گــــرچه ساکت شد ناخدا بر اینکه طبیب آشکار بود

                                         ستایش کنم...

خــدایــــم زبـــان داده تـــا او را نیـــایـــش کنــــم         دلــــداده تــا کـــه دلــدار را ســـتـــایــــش کنــــم

جان داده به منه بیجــان که جان را ستایش کنـــم         خدایـــا بده دستی کـــه دستــی را نــوازش کنـــم

همــانا آنکس که بی کس بود زآن دلجــوئی کنـــم         مـــرا دلی ده خــدا که ساده تـــرا ستایش کنـــــم

خدایـــا خود بی کسم از تـــو کسم پنــاه می طلبــم         از کجا یابم چو تو معبودی که هر آن ستایش کنم

یا رب مرا قلم ده تا که هستی را به تصویر کشــم         گر تنگ کنی عالم هستی را باز تـرا ستــایش کنم

گـــر خود نظری بر منه خجالت زده کنی مـــرا بـــا کی نیست            از لطـــــف تـــو ســــرمست و خنــــدان تـــــرا نـیـــــایش کنـــم

خـــدایم مپرس که کیستم هرکه هستم بنده عزیـــز تــــو هستم            بـــرده خلقـــــتم آفــــریدگـــارش تـــویی تــــرا ستــــایش کنــــم

شام و سحر فکرو خیالم زکعبه منا وصفای توست         روکجــــا آورم جــــز کعبـه تو، ترا ستایش کنــــم

بـــا کوله بــــاری پــــر از گنـــه سوی تــو آمــدم         یا رب چه کرمی از بخشش تو که ترا نیایش کنــم

بنده تـــو هستم و مـــرید عشقـــم بـــدون واسطــــه مشتـــــریم           طالب عشق مطلوبم،معشوقم،معبودم توئی تـراستایش میکنم

کس مجـــویم هیچ مگویم چــون آگاه زدلم تــوئی         وصل ملاقـــات بود مــرا وقتی تــرا نیــایش کنـــم

سقــــا خلاص بود از حبس وقت ملاقات و نیایش         بـــا همه وجود دخیلم یــا رب که ترا ستایش کنــم

                                                دوبیتی...

شبی بستـــم تــار زلف یــار بتـــارم کـــه ســـازم بـــــاشد     بــه وقت شادی کوک کنـــم تــارم که ســـازم باشد

فـــریاد بـــر دله بشکستــه کــه تار عمــرم دگر شکستــه     خدای من چــه سازی بنـــوازم کــه ســـــازم باشد

باشــد کــــه آشفتــه و پــریشـــان شــدم در نگـــاه دلبـــر     قدر گــــل ندانستم چو افسوس شدم در نگــاه دلبر

عجــل عجب آشفته نمــود مـرا ازعشــق خـــال لب دلبــــر     گوئی عمرم بسر آمد بی خیال شدم در نگاه دلبــر

ای شمع تــو تنهــا مسوز که منــم چشــم انتظــارم امشب     غم پنهــان دارم چـــونکه چشــم انتظــــارم امشب

سحـر را بنگــرم منو تو که منم بـــه عشق شمــع بسوزم     نــاله سرکنم تا سحر گویم که چشم انتظارم امشب

شب به شب هرشب مرغ شبم چو خروس سحرقدقد میکند     بینوا دلم ازحرص مرغ شب تابه سحرهدهدمیکند

شـــــب بی حجـــابم هـــرشب از حیـــای بی حیـــا حجـــاب بســر میکنـــد      مـــرغ شبم خواب و بیدار بـــر خروس سحر نت نت میکنـــــد

                                        دوبیتی...

جمــالی که تو مــاه داری زیور به سینــه مبند           خـــالی که تو بر لب داری دل به سپــــه مبنــــد

شیفته است از جمال بی مثال تو هــرسوداگــر           جمالی که درنیـم رخ توست بس زیورسینه مبند

نامه ای را چــو طومـــار بـــر تو دارم یـا رب            عریضه دل را با چشم گریان بر تو دارم یـا رب

قلب شکسته چو مجنــون دیوانــه دارم یا رب            جــوابی را منـــه عـــاشق زتو دلبر دارم یا رب

شده همـــه کــــارم آه و نـــاله و زار امشـــب            همه صبــرم بسر آمد در این شب زار امـــشب

دوشم بود همــه بـــار سنگین عـــالم امــشب            ناز دیده نظـــر کن بـــر منـــه غم زار امـــشب

آن تـــــک تـــار زلــــــف تـــوست دام بلایـــم            از کمنـــد تــــــار زلـــف تـــو در دام بـــلایــــم

از بحــر فروش حیاثی تو حیله گر در بلایـــــم            من از نگـــاه خمــــارت اسیــــر دام بــــلایــــم

بسکــه چو خیال امید به نگــــار فردا داشتـــم           نگـــاه به برنـــامه کـــلاس عشق فردا داشتـــم

شکست آئینه دلم بسکه هوای دگر بسرداشتم            بلبلی زبـــاغ گلشن گلی چـــو او فـــردا داشتـــم

                                          دوبیتی...

یـا رب بیـــدار شبـم کــه سحـــر رخ یـــار بینـــم        بچـــه امیـــدی تــوانـــم بـــاز رخ یـــار بینــــم

بـــدل بستـــم امیـــدی کـــه وصل نگــار یار بینم        به تن جام خوشتــر و لـــب شیـــرین یار بینــم

شـــرح حـــال دلــه دیوانـــه بـــه دلـــدار گــــویم       قصه غصه شبهای بی سحــرم به دلــــدار گویم

زآنهمــه پــریشـــانی غــم از دیــوانـــه گـــویـــم        با دلشکسته فـــریاد کنم آه دل به دلدار گــــویم

بـــحـــر کجـــا میــــرود آن مــه جمـــال دلــــدارم        جـــانم به لب آمــد از نگـــاه جمــــال دلــــدارم

قصد سفـــر دارد یـــا که تغییـــر مکــان دلبـــرم        به کجـــا یــدک میکشد مـــرا جمـــال دلــــدارم

به چشمـــم نماند دیــد بینـــائی از فــــراق دلبرم        جـــدا شـــدم از آشیـــانه دلــــدار و دلــــبــــرم

کجـــا آواز ســـرکنـــم مـــن از فـــراق دلـــبـــرم        دیـــوانـــه شـــدم بحـــال دلــــدار و دلـــــبــــرم

آتش بجانم افکنده آن عشوه گـروزیباصفت دلبرم       بـر لبم شیرین و شکر نهاد زیبا صفت دلبــــرم

راه بــــه صحـــرا نهــــاد آن دلـــدار و دلـــبـــرم        جــــدا زمن بیـــراهه رفت زیبـــا صفت دلبـــرم

                                          دوبیتی...

دلبـــرم دل تنگم بــرخیـــز و شــــراب ناب بیـــار         شـــراب خــوش رنگ و خوش بو و گلنــاب بیار

در بــر تو مست شــوم من از شــراب نــاب تـــو         بیمار شبم امشب بگرد چـوساقی شراب ناب بیار

مشو عــاشقــه دلبـــر دل آ کـــه دلـــت بســــوزد         غـــم دلبــر مخـــور دل آ کـــه جــانـــت بســوزد

عشق دلبـــر چون آتش میزد بـــر خرمن جمــالم         بشنــو نـــدای درویــــش تــا کــه دلت بســــوزد

آنچنــان بر مــــن باش که من از تــو میخـــواهم         چوفرهادعاشقم عشق شیرین من ازتو میخواهم

با تو شیرین شیرین ترم من کوهکن وکوه دلبرم         گــاه خنده و گــاه عشوه من از تـــو میخــــواهم

بــــا دلی شاد بسر وعده آمدم با چشم تر برگشتم         به دل امید دیدن تو داشتم با چشم تر بــــرگشتم

نیافتم بـــر سر وعده ترا با جان بی جان برگشتم         دربدر ســـراغ تو بـــودم با چشم تـــر بـــرگشتم

نـــیــاز شبـــم را مـــن امــــشــب مهمــــان دارم         عـــزیـــز بـــرتـــر از جـــانـــم مــهمـــــان دارم

ناسزا نیست سخنم همدمی بی همتـا مهمان دارم         مجنون عاشقم سخت مگیرالهی لیلی مهمان دارم

                                     معبود دلبر است...

دلی در سینـــه دارم کـــه مشتـــاق دلبـــر اســـت       دلیـــکـــه چــــو آرزو زدل ایــن دلبــــر اســــت

آن دلبـــریکه چو مه سیمـــا و خـــال بر لب است       دلم گـــریان زین وادی عشــــق پی دلبـــر است

یـــا رب من به کـــدامین دلبـــر جـــز او دلبنــــدم      او با قد رعنــا چو زلیخــا مه جمــال دلبـــر است

معبود من رحمی بحالم نما که منم جزو عــاشقانم       این دله مست و اسیرم چنان اسیـــر دلبــر است

نـــاامید و بی پنـــاهم ســـراغ دلبـــر مه پیکـــرم       عاشقی که چو من دست به دعا ز پی دلبر است

در ره عشــــــق دلبـــر رو ســـــوی تـــو آمــــدم       وقت مناجــات دله بیمارم سوی قبله دلبـــر است

ای معبـــودا تـــرا پنــــاه بـــی پنـــاهــــان دانــــم      چون تو دانی که همه ره مختصر بــر دلبر است

آنچــه زمن گرفتی باز آئ که فصـــل عشـق است       دلم بسکه مـــأیوس و گــرفتار دلــه دلبـــر است

اسیـــرم و دلشکستـــه گنـــاهکـــارم و افســـرده       بـــا قلب فــرسوده دلـــم ز اشتیـــاق دلبـــر است

در ره عشق دلبـــر خدایـــا سجـــده کنــم بـــر تو       تـــا بـــــه اوج بـــرم نـــدا، نـــدای دلبــــر است

بی عشقه معشوق من ذلت دنیا را بــه چشم دیدم      روشن ترین روشنائی بر چشمم نور دلبـــر است

سقایم گویم هرجا که عشق است روح دلبـر است      رویا نیست آنچه به چشم دیدم معبود دلبـــر است

ترکی                                 میخانده گوردوم...

نقش نگــار دلبــــری بوگــون میخـــانده گـــوردوم          شوقـــیدن مست اولب مهمانی میخانده گــوردوم

شمع کیمی یاندم دولاندی بـــاشیمه پـــروانه کیمی          جمــال بی مثــاله جانــــانی پیمـــانده گــــوردوم

یتر ساقی شرابی بو گجه خمــار میخانه من اولدوم          اوملاحتلی کمـــان قـــاش گوزی پیالده گــوردوم

لاله کیمی گول آچارگوللراولمازمنیم گولومه تای گول         ســاقی قور بســاطی نگـــار لیلی میده گــوردوم

یـــا رب یارن آیـــریلقی گــور نجه قوجـــاتدی منی          بوگون میل می ایلــدم دلبــری میخانده گــوردوم

قـــانون عشقده آختـــارار عــاشق اوز معشـــوقنی          وفـالی نقش نگارین پیمانده دوشنده گـــــوردوم

منی او حـــالدا گـــورنده ساقی میخــانه دلـــه گلیب          سویلدی بوحـالتی کتابه لیلی ومجنونیده گوردوم

بو چشم مشت و خمارده نه گوردی ساقی میخـــانه          دیم وفـــا عشقنی وفالی پـــروانه ده گـــــوردوم

ســاقی  شــــاهدسن عـــاشق معشوقـــــه خـــاطرجـــانان گچـــر             بــو عشقـــــــــی آشـــیانسی یــانــــان دلــــدارده گـــــوردوم

من عــاشقی دلی ســانمـــا بـــولکی لیلاده دلیــدی          اودی محبـــت عـــالمین جانــــانه ده گـــــوردوم

اولموشـــام ازلـــدن یــانـــان شمعـــه پـــروانه من          سن عاشقی یاندرمایانماقی تک شمع ده گوردوم

یـــاندم بوقدر عشـــق اودنا که فــــرهاد یــانمــادی          یاز سقـــــا بوتون دنیا غمین مجنونیده گوردوم

فارسی                               شهر تبریز است...

شهرتبریزاست قدم به قدم مقدم مهمانرا گلریزمیکند   شهرتبریزاست دروازه هایش رابرمهمان گلاب ریزمیکنـد

مردم تبــریــز است جـــان را بـــذل جـــانــان میکند   هوای شهر تبریز است تب از تن مهمان تب ریــز میکنـد

هدیه مسافـــراست آجیل و سوغـــات تبریز که غوغــا میکنـــــد     بازار بی نظیــر است و مسجد کبود تبریز که مهمانــرا لبریـــــز میکند

آثـــارباستانی و مقبـــره شعرا است که خـــود جلب توجه میکند     سقـــــــا هم مقــــدم مهمانـــرا با مشک و عنبــــر عطـــر ریـــز میکنـــد

ترکی                                  شهر تبریزدی...

شهـــر تبریـــزدی قوناقن ایاقین گـــول باران ایلـــــر   طبیعت تبــریـــزدی جــانـــان وجودین عطـر افشان ایلــــر

هشت بهشتدی هـــواسی تبریزین گلن سیاحت ایلـــر   خونگـــرمیـــــدی اهل تبــریـــز قونـــاقه حـــــرمت ایلــــر

سهند سبلان هواسی مهمانی مست می خوش ایلـــر   نمـــــــایی کنـــدوان گلــن قونــــاقی ســـرخـــــوش ایلــــر

مسجــــد کبودون عــــرشی فیروزه ارک دی اعلاده    افتخـــاریله گلـــن قوناق، مقبـــره شعــــراده سیر ایلـــــر

قـــــــاراداغن ییلاقی قشلاقی گـــزملیدی صحــراسی    معدن سولارن سی صـــداسی هـــر مریضی طناب ایلــــر

تبریـــزین اوست اورتولی بــــازاری  تیمچـــه لــری    مظفـــریه سی هنـــرسوون قونا قی سقـــا حیران ایلـــــر

                                دلبرم باز بار سفر بسته...

بــــا رب امشـــب دلبــرم باز بار سفـــربستــه          چه خطائی زمن کـــه دلبــرم باز بار سفــر بستــه

بــر چه آن خال بـــر لب، لب از لب سحر بسته         پیــدا دلم امشب پنهـــان باز بـــــار سفــر بستــــه

آن مــرغ عشقـــم آن کبوتـــر بال پــر بستـــه          امشب چـــو ناقه لیلی پنهان باز بار سفر بستـــــه

چـــه خبـــر ای قـــاصد از ساربــان بی رحـــم          آرام جـــانم بـــر چه تنها بــاز بار سفــر بستـــــه

امشب اشکــی چو سیل بـــر چشمم روان شده         آن عهد بسته تنها عهد شکسته بازبارسفـربستــه

نکنــه حدیث عشقم مـــاه منــورم دام بلا شده         آن شکیبــا دلبـــر چـــرا بــاز بـــار سفــــر بستــه

ای قـــاصد در ســراغ دلبـــری چــو شهـــلایم          آن از چـــه زمن بی خبـــر تنها بار سفر بستـــــه

یـا رب امشب مینالم منم به غم عاشق مجنون          چــون لیلی ام بی خبـــر باز بار سفـــر بستــــــــه

مـــــگــــر آن هـــوای زیــــارت بســــــر دارد         همدمم زائـــر خدا بود که بـــار سفــــر بستــــــــه

رفت همــــدمه شبهــــایم بــــوقت شــام تـــارم         رهنمای دلم بی رهنما تنها باز بار سفر بستـــــــه

هیهات که شبها دگر من تنها سر بر بالین نهم          حیف زآن همدمی که تنها خود بار سفر بستــــــه

بــریــزم به پـــایش اشکـــی کـــه بـــاز آیــــد          مــرا همراه خود کند آنکه تنها بار سفر بستــــــه

خاطـــراتش عـــزیــزه دلبــــرم چو بی نظیــره         گوهـــر شب چراغم چو افسانه بار سفر بستـــــــه

وقت سحر چو شکیبا دلبرم به شیدا ناز میکند         فغان زشب دانم حیاتم چو سحــــر بار سفر بستـــه

دلبــرم مگر اشتیــاق صــومه را بســـر داشت         که با جامعه سفیدخوشتـربوقت سحربارسفربستــه

روزم بــه هجـــران آمـــد و شبـــم تـــار شـــد         قافله لیلی از منـــزل به صحرا باز بار سفر بستتـه

دفتـــر خــــاطـــرات سقـــا هـــم ورق خــــورد         بــــر آنیکه عمــرم چو حیــاتم باز بار سفر بستــه